U periodu od  7. do 12. decembra 1992. godine uspješno je izvedena oslobodilačka akcija “Zapad 92”, kada je veliku ulogu imala komanda 7. bataljona 107. brigade. Branioci Gradačca su u jednoj od prvih oslobodilačkih akcija vratili više od 20 kvadratnih kilometara privremeno zaposjednute teritorije u selima Jasenica, Rajska, Krečane Donje, Novalići i Vida 1. U toku okupacije od strane agresora, prije spomenute akcije, svi objekti u ovim selima su doživjeli ogromna oštećenja, a džamija u Rajskoj je minirana.

U toku ove oslobodilačke akcije, agresoru su naneseni veliki gubici u živoj sili i u materijalno-tehničkim sredstvima.

Pogledajte i detalje u videu snimljenom u decembru 1992. godine:

Smail (Smajo) Šikalo (Plužine kraj Nevesinja, 26.4. 1967 – Sarajevo, 8.12. 1992.) je bosanskohercegovački heroj. Prije izbijanja agresije na Republiku BiH se bavio karateom, a neposredno pred izbijanje sukoba sudjeluje u organiziranju odbrambenih formacija od kojih će kasnije nastati ARBiH. Na početku agresije se istakao u borbama, ali i pisanjem pjesama koje su objavljene u tadašnjim sarajevskim ratnim listovima. Za vrijeme opsade Sarajeva bio je komandir vojne policije 2. motorizovane brigade ARBiH.

Rahmetli Smail je tri puta ranjavan a posljednji put se to zbilo dan 1. decembra 1992. kada se odigrala i Bitka za odbranu brda Žuč, koja je bila je jedna od ključnih bitki za odbranu grada, a u kojoj je poginulo ukupno 49 branilaca. Uslijedila je i akcija za oslobađanje kote Vis na Žuči 5. decembra 1992. godine, a tri dana kasnije, borci Armije BiH dobili su jednu od najslavnijih bitki. Sedam dana nakon ranjavanja, 8. decembra 1992. godine, Smajo podliježe ranama, i postaje jedan od časnih heroja odbrane Republike BiH i njenog glavnog grada, koji su ugradili i ono najvrijednije – svoje živote u slobodu ove zemlje i njenih građana.

Rahmetli Smail Šikalo je dobitnik najvećih ratnih priznanja “Zlatni ljiljan” i “Medalja za hrabrost“.

 

Dana 05. decembra, borci Šehovićeve Prve mehanizovane, Zajkine Druge motorizovane i vogošćanski odredi, kojima je komandovao Ejub Delalić, napali su četničke položaje na Žuči. Tri dana je vođena poziciona borba u kojoj su tenkisti 1. mehanizovane „omekšavali“ teren, odnosno u nebo dizali agresorske bunkere na visovima Žuči.

Tada je zablistala zvijezda Slaviše Šućura, koji je postao najslavniji tenkista Armije RBiH. U toj strašnoj bici, u Slavišinoj tenkovskoj posadi su još bili Ljubo Jakovljević, Dino Duhović i Nermin Kunić. U utorak, 8. decembra 1992. godine, sreća je prevagnula na stranu branilaca Sarajeva. Zajkini borci, predvođeni „munjom sa Žuči“ Safetom Isovićem, zauzimaju kotu Vis, a Šehovićevi na Koti 850 sa srpskim snagama vode borbe prsa u prsa. Istog dana na Koti 850 gine hrabri ratnik i „zlatni ljiljan“ Rudo Tomić, komandir diverzanata 1. mehanizovane, a u bolnici umire Smajo Šikalo.

Rahmetli Smaji Šikalu bilo suđeno da direktno učestvuje u oslobađanju ni Visa, ni kote 850. Ali, indirektno je, ipak, učestvovao. Jer, njegovi policajci su mjesec ranije zarobili četničke teroriste Branislava Heraka i Sretka Damjanovića. Oni su, posebno Herak, kazali sve o agresorskim položajima na Žuči, što je bilo dragocjeno u pripremanju ovih bitki.

Pogledajte detalje sa obilježavanja 22. godišnjice za oslobađanje kote Vis: