Obavijesti

GODIŠNJICA SANDŽAČKOG ZLATNOG LJILJANA – ZAMO DUČIĆ

 

GODIŠNJICA SANDŽAČKOG ZLATNOG LJILJANA – ZAMO DUČIĆ

12047527_1056309361047221_1078331833_nZamo Dučić je jedan od mnogih primjera koliko je Sandžak bio i koliko je uvijek biti vezan za Bosnu. Zamo je sin Sandžaka koji je dao svoj život u odbrani Republike Bosne i Hercegovine kao komandant i pripadnik Armije RBiH. Zamo nije jedini sin Sandžaka koji je svoje posljedne uzdahe i svoje kosti ostavio pod našom Bosnom te smo dužni sjetiti se tih heroja i gazija kao najmilijih.

NEKA TI JE VJEČNI RAHMET I HVALA ZA ODBRANU REPUBLIKE BiH OD AGRESORA!!!

U utorak, 22. septembra 2015. godine obilježena je 21 godina od pogibije komandanta manevarskog bataljona 101. brigade Zame Dučića, odlikovanog “Zlatnim ljiljanom”. Zlatni ljiljan ukopan je u haremu Ali-Pašine džamije u Sarajevu.

SJEĆANJE NA BOŠNJACKOG GAZIJU I ŠEHIDA ZAMU DUČIĆA

Sarajevski heroj i Zlatni Ljiljan rahmetli Zamo (Abdulj) Dučić, rodjen je 08. februara 1967. godine u Plavu, u Sandžaku, nedaleko od Plavskog jezera. Završio je u Sarajevu Trgovačku skolu i radio je u Arhivu grada Sarajeva.

551x450_crop_90_images_djmediatools__dsc8361Na prijedlog komande 101. Motorizovane brigade, komandant Prvog korpusa Armije R BiH za komandanta Manevarskog bataljona 101.mtbr., postavlja istaknutog borca i gaziju sa Hrasnog brda Zamu Dučića koji je do tada obavljao dužnost zamjenika komandanta 3. motorizovanog bataljona 101. motorizovane brigade. Višestruko je nagradjivan od Komandanta 1. korpusa i Komandanta Brigade. Borce manevarskog bataljona 101.mtbr., prozvali su na Hrasnom i Mojmilo brdu ” ZAMINI LAVOVI”,

Nadmoć neprijateljskih snaga u materijalno-tehničkoj opremi oružju i oruđu, te ljudstvu je bio desetorostruko veći. Od silnog granatiranja koji je trajao danonoćno iz stroja je izbačeno uslijed težeg ranjavanja oko stotinu boraca, a desetine ih je poginulo kao šehidi u rovovima na prvim borbenim linijama.

Četnička taktika omekšavanja naših linija je počela sa kombinovanim artiljerijsko-pješadijskim napadima tako da su počeli sa tzv. podvlačenjem diverzantskim i dobrovoljačkim jedinicama prema našim položajima.
Napadali su u intervalima. Prvo su isturili dobrovoljce iz Rusije, Ukrajine, Moldavije, Rumunije i Jugoslavije.
Uspješno smo odolijevali tim napadima, nastojeći da iskoristimo svaki metak u živu metu, prvih dva dana. U bezuspješnim napadima srpsko-crnogorska četnička neman se povlačila sa ostalim terorističko-pravoslavnim plaćenicima. U bježaniji tih “kvazi junaka za tzv srpsku stvar”, ratni zločinac, general Mladić sa svojim egzekutorima je iste ubijao na licu mjesta u čelo ili potiljak.
Nama je ponestalo municije u svim jedinicama Operativne grupe na linijama razmještaja. Počeli smo štedjeti svaki metak. Granata i tromblona nam je sasvim nestalo.

ScreenshotPočeo je frontalni pješadijski napad na sve naše položaje u čitavoj zoni Crnorječke planine.
Direktni pravac napada artiljerijsko-pješadijskih jedinica preko brda zvana “Korita” ka dominantnim kotama “Polom”, “Jasen” i “Moševačko brdo” predvodio je lično general Mladić.
Odolijevali smo tim silnim artiljerijsko-pješadijskim napadima, a četnici su nam artiljerijom zapriječavali dotur hrane i municije. Gotovo četiri dana neprestalnog granatiranja i pješadijskog napada. Izmrcvareni i ranjeni izdržavamo! Više nemožemo vršiti evakuaciju poginulih i ranjenih boraca, jer smo u polu-okruženju, a linija evakuacije je presječena od strane neprijatelja, a druga mjesta kojima bi mogli evakuisati ranjene i poginule su zapriječeni neobilježenim minskim poljima iz vremena ofanziva koje su vođene ratne 1993. godine.
Do naših rovova su došle njihove diverzantske jedinice i dobrovoljci iz Rusije, Ukrajine, Rumunije i dr. Odbili smo i ovaj napad, ubivši njih nekoliko, a među njima i komandanta dobrovoljačke jedinice iz Rusije zvanog “Beli Vuk”.
Jedan naspram drugog komandant Manevarskog bataljona Armije R BiH – naspram komandanta neprijateljske okupatorske Vojske tzv (VRS). ZAMO DUČIĆ naspram zločinca RATKA MLADIĆA.11060904_781003371983573_3460242734074395810_nBorba je trajala do posljednjeg metka. Više se nije imalo čime braniti. Preostale su samo gole ruke. Zamo se nije dao. Preživljelim borcima naredio je evakuaciju na rezervne položaje kroz poluobruč neprijateljskih vojnika. Kraj Zame su poginuli njegov pomoćnik Mustafa Bašalija, Ligata X i još deset boraca manevarskog bataljona.
Zamo je ostao posljednji. Za njega je bilo kasno. Nije se htio povući sa prve borbene linije. Ostao je sa pištoljem u ruci pucajući na neprijatelja koji bi prekoračli u njegov rov. Njegovo mubarek tijelo ostalo je sa nekoliko šehidskih tijela u četničkoj zoni borbenog rasporeda. Istinski insha-Allah ŠEHID nije odstupio korak dalje dok se na bezbjedno mjesto nije evakuisalo ostatak ranjenih boraca.
Na rezervne položaje Zamo nije htio. “Kapetan broda ne napušta svoj brod”.
Učvrstili smo rezervne položaje. Zaustavili smo neprijatelja nadljudskim naporima uz ogromne žrtve.
Sutradan u Sarajevu i okolnim gradovima pod kontrolom Armije RBiH se pričalo: “Poginuo je ZAMO”. Ofanziva je stala.
Imao sam nezahvalnu ulogu da izvjestim trinaest porodica u Sarajevu: djece, supruga, majki, očeva da nema više njihovih najmilijih, a što je najgore u neprijateljskim rukama se nalaze njihova tijela. I ja sam poželio u momentu saopštavanja roditeljima, djeci i suprugama da sam šehid, i da nikad nikome ne saopštim ovako tužnu vijest.560280_353467121403869_1952798098_nU haremu Ali-pašine džamije počivaju mubarek tijela bošnjačkih velikana.
Zamino mubarek tijelo sa ostalim šehidskim tijelima smo razmijenili nakon jednomjesečnih pregovora sa srpskom stranom za poginule srpske vojnike. Za rahmetli Zamu su tražili nekoliko tijela poginulih srpskih oficira i vojnika. Ruskog plaćenika i dobrovoljca “Belog Vuka” nisu htjeli.
Tijelo Zame Dučića je ukopano u Haremu Ali-pašine džamije u Sarajevu novembra mjeseca 1994. godine u aleji velikana i insha-Allah Šehida, uz najčasnije velikane i komandante Armije RBiH.
Zamin sin Arslan, kao i svi Plavljani i Gusinjani, i čitava serhat Bosna pamtit će vrijeme u kojem je GAZIJA i ŠEHID ZAMO DUČIĆ sa svojim GAZIJAMA i ŠEHIDIMA uz Allahovu pomoć produžio život Bosni.

Merima (supruga Zame Dučića) ima pravo na suze. Ima koga i žaliti. Ona je ponosna što je imala takvog muža, a sjetna i vrlo tužna sto ga je izgubila. Imali su vrlo sretan brak, pun ljubavi. No, sve sto je lijepo kratko traje, tako je u životu. Oboje su od samog početka stupili u odbrambene redove naše jedine Domovine BiH, da brane svoj narod, svoj kućni prag od podivljale jugo armade koja je tim činom izgubila epitet “narodna”, od svojih dojučerašnjih komšija, kumova, pobratima, školskih drugova”Agresija ih je zatekla na Hrasnom brdu. To je na samoj liniji razdavajanja od četnika koji su sa tih padina i sa vrha Trebevića kidisali svom silom i sredstvima da uđu u Sarajevu. Zamo sa svojim komšijama iz ulice, iz tog područja grada, formira odbranu i nedozvoljava da četnička noga pređe tu crtu razdvajanja, bez obzira što su oni teškim granatama gađali svaku tačku na našoj teritoriji sa kojih je pružen otpor toj podivljaloj, nacionalstičkoj, četničkoj armadi.

Zamo Dučić je odlikovan najvećim vojnim priznanjem “ZLATNI LJILJAN” i jedna kasarna Oružanih Snaga BiH nosi njegovo ime.DA SE NIKADA NE ZABORAVE HEROJI ODBRANE, HEROJI SANDŽAKA KOJI SU DALI SVOJ ŽIVOT ZA ODBRANU REPUBLIKE BiH.

AntiDayton
preuzeto od: Ćamil Šahmanović

 

GODIŠNJICA SANDŽAČKOG ZLATNOG LJILJANA – ZAMO DUČIĆ
Komentari
Na vrh