FORMIRANJE SPECIJALNE JEDINICE “ČEDINI IGMANSKI VUKOVI”

Specijalna jedinica “Čedini Igmanski Vukovi” je nastala 16. aprila 1992 g. i dodjeljen joj je najteži mogući ratni zadatak – da planinu Igman mora osloboditi od neprijatelja koji je već bio okupirao i zaposjeo. Dvadeset i osam hrabrih pripadnika aktivne policije i rezervnog sastava i TO Hadžići nisu imali nekog drugog izbora nego tu olimpijsku ljepoticu osloboditi. I na taj način ostaviti već opkoljeni grad Sarajevo u bilo kakvoj kopnenoj komunikaciji veze sa ostatkom slobodnih teritorija Republike Bosne i Hercegovine.

Okupatorska JNA stavlja se otvoreno na stranu pobunjenih bosanskih Srba, bolje rečeno četnika, sa vojskom i ratnom tehnikom i objektima. Sve kasarne, aerodromi, i drugi vojni objekti stali su pod komandu SDS-a i Generalštaba u Beogradu, a branioci RBiH imali su na umu samo borbu na goli život i odbranu domovine.

Komandant “Igmanskih Vukova” Čedomir Domuz, od milja u raji zvani Čedo, nakon zaposjedanja Igmana, odlučno vuče hrabre poteze i napada sa svojim borcima sa Igmana kasarnu “Žunovnicu” jednu od najvećih neprijateljskih utvrda, odnosno magacina oružja i svih mogućih MTS-a. Prvi napad bio je 19 maja a drugi i veći bio je 25 maja 1992 g. pri čemu je uništen u ljudstvu četnički “TO Hadžići” a pri tome su zaplijenjene velike količine oružja i municije za naredne ofanzivne akcije. Pri oslobađanju Igmana veliku ulogu odigrao je i policajac Nihad Šehić. Čedo i ljudi iz komande TG1 s Igmana donose jos jednu hrabru odluku i oslobađaju općinu Trnovo. Neprijatelj je očekivao napad na Hadžiće odnosno na Ilidžu, što je bilo nemoguće osloboditi bez artiljerije koju tad branioci nisu imali. Oslobađanjem Trnova odnosno prevoja “Rogoj”, zarobljen je artiljerijski divizion sa hiljadama granata, mnoštvo pješadinskog oružja i municije. Tom prilikom je i pokojni Čedo otišao na bolje mjesto, boreći se za slobodu naše domovine.

Suvad Pehlić zvani Suki, jedan je od žestokih branilaca iz ove jedinice, a isti je bio i uspješan komandant ove jedinice u mnogim akcijama, bio je teško ranjavan u mnogim borbama. Edib Šarić uspješno je predvodio jedinicu tokom 1993. Danas živi i radi u Mostaru i uspješni je poduzetnik. Isić Jasmin – Jale jedan je od najhrabrijih boraca ove jedinice koji je poginuo herojski sa mitraljezom u rukama, na nevesinjskom ratištu, 11. novembra 1994.

Mirsad Selimović zvani “Srce vitez” koji nikad nije znao šta je strah, upadao je u neprijateljske bunkere, rovove i hangare. Odlikovan najvećim ratnim priznanjem ” Zlatni ljiljan”. Otac je dva sina. Rizvo Funa jedan od najhrabrijih boraca iz sela Lokve, bio je Čedin pratilac i jedan od najboljih boraca općine Hadžići. Mustafa Muta Sejdović bio je jedan od najzaslužnijih boraca u samom stvaranju ove već slavne jedinice, koja je dala mnogo za odbranu nam jedine domovine – Republike Bosne i Hercegovine.

U jedinici su takođe bili i mnogi hrabri borci i to: Meša Dedic, Đambas Senad, Atko Hasanović, Rambo, Emir Ismić, Šoda, Belac, Bećo, Itana, Oručević Salem, Samir Isić, Pinjo, Samir Rizvo, Crni, Hodža, Zike, Kikan, Sale Rizvo, Resa, Struga Nermin, Rejhan Hasanović, Došlić Adnan, Pele Dževad, Mirso Pehlić, Fox, Medaris, Kiza, Dino Dugonja, Majzi, Arkan, Jasko, Grga, Haso Begović, Cofa, Kevra…kuhari Amerika, Rukija i mnogi drugi.

Jedinica “Čedini Igmanski Vukovi” nikad nije rasformirana i uvijek je tu spremna da brani Jednu i Jedinu.

Komentari
Na vrh