Dana, 13. septembra 1995. godine snage tzv. “HVO” i Hrvatske Vojske (HV) iz pravca Glamoča u poslijepodnevnim satima napreduju prema Šipovu u kojeg istog dana ulaze u večernjim satima sa južne strane. Istovremeno su snage tzv. “HVO” preko Jezera razbile jedinice tzv. “VRS” i ušle u Jajce. Time je došlo do potpunog rasula u redovima srpske vojske. Tog dana su i jedinice 7. korpusa ulazile u Donji Vakuf, nakon što su ovladali Slatinom, Urijom i Kutanjom, iz pravca Prusca i Kutanje. Historijsko oslobađanje Dojnjeg Vakufa se desilo oko 22:00. Uporedo sa kolonom jedinica 7. korpusa, koje su ulazile u grad, išla je i vojna policija, kojoj je general 7. korpusa Mehmed Alagić, naredio da osigura sve neophodne radnje u cilju zaštite imovine. Alagić je također naredio preko TV BiH preostalim jedinicama četničkog agresora da se preda i istakne bijele zastave. Srpski agresor je svom u povlačenju zapalio veliki broj objekata, a među njima i poznatu zgradu Karingtonku, u kojoj su stanovali oficiri 19. pješadijske brigade tzv. “VRS”.
Oslobođenjem Donjeg Vakufa naročito je bio impresioniran Načelnik štaba 7. korpusa Fikret Ćuskić koji je tom prilikom izjavio:
“Drago mi je da sam po drugi put u jednom oslobođenom gradu, za vrijeme agresije na našu zemlju. To je Trnovo ’92 i evo napokon Donji Vakuf. Odao bih priznanje borcima 77. Vrbaske divizije i ostalim borcima 7. korpusa, koji su učestvovali u akciji oslobađanja Donjeg Vakufa. Lično sam prezadovoljan jer su učinjeni maksimalni napori i, hvala Bogu, zadatak je uz minimalne gubitke izvršen. Produžavamo dalje, ima još okupirane Bosne i Hercegovine, sva je ona naša i nećemo stati dok ne bude oslobođena”.
