POČETAK AGRESIJE NA VOZUĆU

Agresija od strane četničkih snaga na Vozuću je počela 25. juna 1992. godine, kada su paravojne jedinice pobunjenih bosanskih Srba protjerale bošnjački narod Vozuće u okolne gradove, Zavidoviće i Banoviće. Tom prilikom krvnički su ubili dvadeset i jednog civila, većinom nejake i iznemogle starce i djecu.

Četničke paravojne snage bile su svjesne značaja Vozuće, te su na sve načine pokušali da je sačuvaju. Postavili su i mine oko Vozuće, te je Vozuća važila za mjesto gdje je postavljeno najviše mina tokom agresije na Republiku Bosnu i Hercegovinu. Radovan Karadžić je svojevremeno poručivao “da se u Vozući ne brani Beograd i Srbija, nego Moskva i čast Rusije”.

Ipak, 11. septembra 1995. godine udružene jedinice II i III korpusa Armije Republike Bosne i Hercegovine oslobodile su ovo veoma jako četničko uporište. Oslobađanjem Vozuće 11. septembra 1995. godine, udruženim snagama II i III korpusa Armije Republike Bosne i Hercegovine ne samo da je oslobođena velika teritorija zemljišta i izvršeno spajanje ova dva korpusa, nego je to bio i jedan veliki preokret dotadašnjeg toka agresije i borbe. Minska polja su većim dijelom očišćena, ali još uvijek važi najveća opreznost po okolnim selima, šumama i livadama.

Na vrh