Skupština Socijalističke Republike BiH je 25. januara 1992. godine donijela odluku o raspisivanju referenduma o neovisnosti, koju su podržali SDA i HDZ BiH. SDS-a BiH u svemu tome nije bilo, jer je ta stranka, po instrukcijama Beograda (protivno Ustavu i propisima SR BiH) u međuvremenu donijela i sprovela u djelo odluku o osnivanju takozvane “Srpske Republike Bosne i Hercegovine”, koja je proglašena 9. januara 1992. godine. Održavanje referenduma je tada najavljeno za 29. februar i 1. mart 1992. godine.
U dane 29. februara i 1. marta 1992. godine, u Socijalističkoj Republici Bosni i Hercegovini, referendum o nezavisnosti SR BiH od SFRJ je i sproveden u djelo. Većina građana SR BiH tada se izjasnila afirmativno – glasali su za demokratsku i nezavisnu Republiku Bosnu i Hercegovinu, državu ravnopravnih građana (a ne “konstitutivnih naroda”).
Prema statističkim podacima, na spomenuti referendum je izašlo oko 64,31% građana sa pravom glasa, a za nezavisnost SR BiH glasalo je njih oko 99,44% od spomenutog procenta onih koji su izašli. Mnogi bosanskohercegovački Srbi su, prema instrukcijama njihovog političkog vrha, bojkotovali referendum, misleći da će tako onemogućiti ispravnost i legalnost istog, iako je Ustavom SR BiH jasno definirano da o nezavisnosti odlučuju građani, a ne ponaosob svaka od tri najveće etničke grupe u SR BiH.
Socijalistička Republika Bosna i Hercegovina je dakle, proglasila svoju nezavisnost 1. marta 1992. godine, a kao odgovor na referendum, po nalogu Beograda četničke terorističke formacije postavljaju barikade u Sarajevu i u drugim bosanskohercegovačkim gradovima u kojima počinje prava agresija na Republiku BiH i na njene građane.
