Masakr u Zenici počinjen je 19. aprila 1993. godine oko podne. Tog dana je od granata ispaljenih prema centru Zenice ubijeno 15 i ranjeno 50 civila u trenutku velike gužve. Tada se odvijala velika trgovačka aktivnost u samom centru grada, a u geografskoj zoni koja je bila granatirana nalazilo se dvije do tri hiljade ljudi.
Tačan broj granata ostao je neutvrđen, iako se spominje brojka od 9 granata ispaljenih iz haubice. Za ovo je pred haaškim sudom bio optužen (i naknadno oslobođen optužbi) general tzv. “HVO” Tihomir Blaškić. Postoje dvije različite tvrdnje o izvoru paljbe: optužba u procesu Blaškiću je tvrdila da su to bili položaji HVO-a u Putičevu, dok je obrana zastupala tezu da su granatiranje izvršile srpske snage na Vlašiću. Sudsko vijeće oslobodilo je generala Blaškića optužbi po tačkama optužnice kojima se tereti za ovo granatiranje.
Indikativno je da su hrvatske snage u periodu od 16.-18. aprila 1993, vršile sveopšti napad u na prostoru Centralne Bosne i da je Zenica u isto vrijeme bila sjedište 3. korpusa ARBiH i grad sa najvećim brojem bošnjačkog stanovništva u blizini Viteza koji je bio pod kontrolom tzv. “HVO”.
Osobe ubijene u ovom masakru:
Nehrudin Trako (14), Tarik Mutapčić (15), Čedomir Aranđelović (19), Almedin Bajramović (21), Mehmed Salkić (25), Mehmedalija Torlaković (15), Dragoslav Vukovič (31), Branko Pepunić (32), Emir Redžo (33), Ferid Turanović (36), Veljko Đukić (34), Zlatan Aranđelović (51), Fikret Mandžukić (65), Latifa Hodžić (53) i Alija Hodžić (65).
U sjećanje na ovaj užasni dan, 19. april se obilježava kao Dan civilnih žrtava rata Zenice.
