Smail (Smajo) Šikalo (Plužine kraj Nevesinja, 26.4. 1967 – Sarajevo, 8.12. 1992.) je bosanskohercegovački heroj. Prije izbijanja agresije na Republiku BiH se bavio karateom, a neposredno pred izbijanje sukoba sudjeluje u organiziranju odbrambenih formacija od kojih će kasnije nastati ARBiH. Na početku agresije se istakao u borbama, ali i pisanjem pjesama koje su objavljene u tadašnjim sarajevskim ratnim listovima. Za vrijeme opsade Sarajeva bio je komandir vojne policije 2. motorizovane brigade ARBiH.
Rahmetli Smail je tri puta ranjavan a posljednji put se to zbilo dan 1. decembra 1992. kada se odigrala i Bitka za odbranu brda Žuč, koja je bila je jedna od ključnih bitki za odbranu grada, a u kojoj je poginulo ukupno 49 branilaca. Uslijedila je i akcija za oslobađanje kote Vis na Žuči 5. decembra 1992. godine, a tri dana kasnije, borci Armije BiH dobili su jednu od najslavnijih bitki. Sedam dana nakon ranjavanja, 8. decembra 1992. godine, Smajo podliježe ranama, i postaje jedan od časnih heroja odbrane Republike BiH i njenog glavnog grada, koji su ugradili i ono najvrijednije – svoje živote u slobodu ove zemlje i njenih građana.
Rahmetli Smail Šikalo je dobitnik najvećih ratnih priznanja “Zlatni ljiljan” i “Medalja za hrabrost“.