SMAIL (JUSUF) ŠIKALO 26.04.1967. – 08.12.1992.
Smail Šikalo je rođen 26.04.1967. godine u Nevesinju. Kao branilac na dužnosti komandanta čete u 2. motorizovanoj brigadi, svoj život za odbranu Republike Bosne i Hercegovine položio je 08.12.1992. godine na Sokolju u Sarajevo. Odlikovan je 1992. godine posthumno najvišim ratnim priznanjem „Zlatni ljiljan” a 1994. godine „Medaljom za hrabrost”.
Major Smail Šikalo ranjen je prvog decembra 1992. godine na Sokolju, kada je sa svojim vitezovima povratio već izgubljene položaje i na taj način uspio spasiti da grad ne padne pod kontrolu agresora. Nažalost sedam dana kasnije podlegao je od zadobijenih rana. Šikalo je bio jedan od onih sarajevskih ratnika koji su borbu za slobodu Republike Bosne i Hercegovine smatrali važnijom od vlastitog života, a osim po hrabrosti ostaće zapamćen i po svojim pjesmama.
“Ne boj se grade
Mladosti mi moje
Na braniku tvome
Svi heroji stoje!”
Ove Smajine stihove danas zna svaki stanovnik glavnog grada Bosne i Hercegovine.
Bitka za odbranu brda Žuč bila je jedna od ključnih bitaka za odbranu grada u kojoj su poginula 52 šehida i poginula borca, pripadnika Druge viteške brigade. Akcija za oslobođenje kote Vis počela je 5. decembra 1992. godine, a tri dana kasnije, borci Armije RBiH dobili su jednu od najslavnijih bitaka.
Smajo Šikalo, poznat po dugoj kosi i šeširu koji je stalno nosio učestvovao je u pripremama otpora agresoru. Znao je kakvo zlo nam se sprema i učinio je sve da odbrani domovinu. Bio je to patriota ogromnog srca.
„Rahmetli Smajo je rođen na Plužinama kod Nevesinja. Rano smo ostali bez oca i o osmero djece brigu je vodila majka. Osnovnu školu je završio u Boljakovom Potoku, a Srednju Elektrotehničku školu u Buča Potoku. Bavio se fudbalom i tekvandoom. Kada je počela agresija među prvima je krenuo u odbranu domovine. Prvi put je ranjen u borbama kod Elektroprivrede 2. maja 1992. godine kada su četnici napadali Skenderiju i Predsjedništvo, a jedan pravac im je bio na mostu kod Strojorada. Tu je Smajo sa grupom boraca iz našega naselja učestvovao u pomaganju tadašnjoj policiji Novog Sarajeva. Drugi put je ranjen 8. augusta 1992. godine na Sokolju u izviđanju. Treće, kobno ranjavanje se desilo 1. decembra 1992. godine kada su četnici izvršili napad na Sokolje. Zauzeli su dio naselja i onda je naša Vojna policija na čijem čelu je bio rahmetli Smajo krenula prema toj lokaciji. Ranjen je kada su četnici vraćeni na početne položaje i kada su pripadnici Armije BiH uvezivali linije. Htio je pomoći ranjenom saborcu, granata je pala i on je ranjen u glavu.
Nakon sedam dana borbe za život, preselio je“, prisjetio se Refik Šikalo, Smajin brat.
Danas se u Bosni i Hercegovini u Sarajevu održavaju malonogometni turniri u znak sjećanja na rahmetli Smaila Smaju Šikala.
NEKA JE VJEČNI RAHMET, MIR I HVALA RAHMETLI MAILU ŠIKALI ZA NJEGOVU ODBRANU GRADA SARAJEVA I NJEGOV POLOŽENI ŽIVOT. BRANIOCI NAŠE ZEMLJE NIKADA NE SMIJU BITI ZABORAVLJENI!
S poštovanjem, AntiDayton pokret 
